امام جواد علیه السلام به عیادت یکی از اصحابش که بیمار شده بود رفت در حالیکه آن شخص گریه می‎کرد و در مورد مرگ بی‎تابی می‎نمود.
حضرت به او فرمود:

«ای بنده خدا! آیا از مرگ می‎ترسی؟»

دلیل آن این است که نمی‎دانی ماهیت مرگ چیست؟
آیا اگر پلیدی ها تو را فرا گیرد و موجب ناراحتی تو گردد و جراحات و زخم‎های پوستی در بدن تو پدید آید و بدانی که غسل کردن و شستشو در حمام، همه این زخم‎ها را از بین می‎برد،
آیا نمی‎خواهی که وارد حمام شوی و بدنت را شستشو نمایی و از زخم‎ها و آلودگی‎ها پاک گردی؟
و یا میل نداری به حمام بروی و با همان آلودگی و زخم‎ها باقی بمانی!

بیمار عرض کرد:
البته دوست دارم در این صورت به حمام بروم و بدنم را بشویم.

امام جواد علیه السلام فرمود:
مرگ (برای مؤمن) همان حمام است و آن آخرین پاکسازی از آلودگی گناهان و شستشوی ناپاکی‎ها است. بنابراین وقتی که به سوی مرگ رفتی و از این مرحله گذشتی، در حقیقت از همه اندوه و امور رنج آور رهیده‎ای و به سوی خوشحالی و شادی روی آورده‎ای»

بیمار از فرموده‎های امام جواد علیه السلام قلبی آرام پیدا کرد و خاطرش آسوده شد و عافیت و نشاط پیدا کرد و با آرامش استوار دلهره و نگرانی‎اش از بین رفت.
آری وقتی که انسان از نظر فکری، روحی، روانی و با پشتوانه ایمان و عمل صالح، خود را آماده سفر آخرت کند،
ترس را هنگام مرگ به خود راه نمی‎دهد و در می‎یابد که در حقیقت با این سفر، به سوی نجات و رهایی از رنج‎ها،
و روی آوردن به شادی‎ها انتقال پیدا خواهد کرد.

منبع: معانی الاخبار، ص 290 .